Bucci Dogo
Urodzony w 1920 roku Clemar Bucci to jeden z pierwszych kierowców wyścigowych z Ameryki Południowej, którzy pojawili się w początkach Formuły 1. W mistrzostwach świata, w których stykał się z bolidami marek Maserati, Ferrari i Gordini nie zdziałał wiele, ale z samochodami i ich budową był związany aż do śmierci w 2011 roku.
Najbardziej oryginalny i efektowny projekt Argentyńczyka powstał w 1970 roku w Buenos Aires. Było nim dwuosobowe, sportowe coupe Dogo SS-2000 do poruszania się po zwykłych drogach z charakterystycznymi, dwiema parami wielkich świateł z przodu i unoszonymi do góry drzwiami (ręcznie lub elektrycznie). W przygotowaniu auta z karoserią z tworzyw sztucznych uczestniczył zespół z bratem Bucci'ego w składzie, któremu całe przedsięwzięcie zajęło zaledwie pięć miesięcy, poprzedzone dwoma tygodniami burzy mózgów i projektowania.
Samochód mierzył niespełna cztery metry długości, 181 centymetrów szerokości, 104 centymetry wysokości, ważył niecałe 700 kilogramów i rozpędzał się do prawie 230 km/h. Coupe zbudowano na ramie z podłużnicą centralną, niezależnym zawieszeniem, 2-litrowym, 160-konnym silnikiem z Peugeota 404 za plecami kierowcy i pasażera, 4-stopniową skrzynią biegów prosto z Porsche 911 oraz nowoczesnymi hamulcami tarczowymi przy każdym z kół. W planach była instalacja o wiele większej i mocniejszej, widlastej ósemki Forda o mocy około 410 KM, ale do tego nigdy nie doszło, a Dogo pozostał tylko konceptem zbudowanym w jednym egzemplarzu.
W kolejnych latach w zakładach rodziny Bucci zbudowano między innymi wierną replikę Mercedes-Benza 300 SLR, a po śmierci Clemara ukończono specjalnego roadstera. Samochód, który Bucci nakreślił na pierwszych szkicach w 2006 roku dzięki wsparciu samego Horacio Pagani'ego został wyposażony w 7-litrowy motor V12 ze stajni Mercedes-AMG, który można znaleźć w Zondzie F.
