Aston Martin DB7 Vantage

• 420 KM
• 542 Nm
• 5 s
• 298 km/h

Zaprezentowany w 1993 roku Aston Martin DB7 to bez żadnych wątpliwości przepiękny, fantastycznie wykonany i mający to "coś" samochód sportowy. Niestety na fali uniesień spowodowanej jego wyglądem nie sposób nie zauważyć, że pod maską pracuje tylko 6 cylindrów w jednym rzędzie. Na papierze ten silnik prezentuje się całkiem nieźle: z niecałych 3,3 litra udało się uzyskać niemal 350 koni i 500 niutonometrów. Niestety taka moc w ciężkim, stalowym nadwoziu okazała się niewystarczająca. DB7 przyspieszał do setki w 5,8 sekundy, co superautu zdecydowanie nie przystoi. Poza tym dźwięk i kultura pracy rzędowej szóstki nigdy nie dorówna większemu silnikowi widlastemu.

Na szczęście inżynierowie Astona dostrzegli problem pod tytułem R6 i postanowili wyposażyć DB7 w coś odpowiedniejszego. Na ich przeszkodzie nie stanęły problemy finansowe, bowiem w 1994 roku Aston Martin został wykupiony przez Forda, a Amerykanie w tamtych czasach nie narzekali na brak gotówki.

Specjaliści Astona Martina przy współpracy firm Ford, Cosworth i VTG stworzyli wspaniałą dwunastocylindrową jednostkę. DB7 z V12 pod maską otrzymał przydomek Vantage ("przewaga"), a jego pierwsza prezentacja odbyła się w 1999 podczas London Motorshow. W tym samym roku trafił do sprzedaży, co automatycznie oznaczało koniec produkcji wersji sześciocylindrowej. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że DB7 Vantage to pierwszy w historii Aston Martin z silnikiem V12, wcześniej brytyjska firma była wierna motorom V8.

Nowy silnik to niezwykle nowoczesna konstrukcja. Cały blok oraz głowice wykonano z aluminium. W każdej głowicy pracują 2 wałki rozrządu a każdy cylinder obsługują 4 zawory. Inżynierom z Wielkiej Brytanii udało się uzyskać spory stopień sprężania - 10,3:1. Silnik nie posiada żadnego sztucznego wspomagania, takiego jak turbo czy kompresor. Z pojemności 6 litrów udało się uzyskać 420 koni mechanicznych, co wydaje się być rozsądną liczbą biorąc pod uwagę masę i charakter samochodu. Jazdę nim z pewnością ułatwi moment obrotowy przekraczający 540 Nm. Do przeniesienia mocy na tylne koła wykorzystano nową, sześciobiegową skrzynię manualną.

Spore zmiany zaszły w układzie jezdnym, który teraz musi się zmagać ze znacznie większą mocą. Każde koło jest utrzymywane przez podwójny wahacz a odpowiednią amortyzację zapewniają sprężyny śrubowe i amortyzatory. W przeciwieństwie do sześciocylindrowego DB7 drążki stabilizujące zamontowano na obu osiach, dodatkowo samochód wyposażono w mechanizm zapobiegający przysiadaniu tyłu przy starcie lub przodu przy hamowaniu. Z racji zastosowania dwukrotnie większego silnika i tak ciężki DB7 przytył o kolejne 130 kg. Aby skutecznie zatrzymać taką masę Vantage został wyposażony w większe tarcze hamulcowe; z przodu 355 mm, z tyłu równe 300.

Osiągi DB7 Vantage poprawiły się w stosunku do modelu sześciocylindrowego, jednak wciąż im daleko do tego, co prezentowało w tamtych latach Lamborghini czy Ferrari. Od zera do setki Vantage przyspiesza w 5 sekund, a prędkość maksymalna dzięki dodaniu szóstego biegu wzrosła do trzystu kilometrów na godzinę.

Z zewnątrz stary DB7 oraz jego młodsze wcielenie Vantage praktycznie niczym się nie różnią, tylko wtajemniczony zauważy różnicę. Kierunkowskazy oraz przednie światła przeciwmgielne zostały zamontowane pod wspólnym okrągłym kloszem. Nieznacznie przeprojektowano zderzaki i progi, przedni grill został wykończony chromem a całości dopełniły nowe, zdecydowanie ładniejsze felgi. Wewnątrz zmian nie odnotowano. Deska rozdzielcza ma niezwykle prosty i ergonomiczny kształt, jest ponadto znakomicie wykonana. Pojęcie plastik jest Antonowi niemal całkowicie obce. DB7 to samochód czteroosobowy, jednak na tylnych siedzeniach najlepiej czułaby się mała aktówka lub torebka, sadzać tam ludzi zdecydowanie odradzamy.

Vantage występował w 2 wersjach nadwoziowych: coupe oraz kabrio, pod długą nazwą DB7 Vantage Volante. DB7 Vantage był tym, na co czekali bogaci i wymagający klienci. Łączył piękno i klasę DB7 ze sportowymi osiągami, których poprzedniemu modelowi trochę brakowało. Trudno się zatem dziwić że sprzedawał się bardzo dobrze, a jego podzespoły zostały wykorzystane w nowych konstrukcjach jak choćby Vanquish.

Tekst: Piotr Talik
Ostatnia aktualizacja: 13.06.2008