Rolls-Royce: druga odsłona Phantoma

Produkowany w latach 1925-1929, a w Stanach Zjednoczonych wytwarzany w zakładach w Springfield do roku 1931, model New Phantom odbierany był przez kierowców jako przestarzały i ociężały w prowadzeniu. Rolls-Royce szybko zdał sobie sprawę z tego, że aby nadążyć za konkurencją musi zaoferować samochód oparty na zupełnie nowym podwoziu, zrywającym jednocześnie z rozwiązaniami konstrukcyjnymi pochodzącymi jeszcze z modelu Silver Ghost, pamiętającego pierwszą dekadę XX wieku.

W 1929 roku podczas londyńskiej wystawy London Olympia Motor Show zadebiutowała druga generacja Phantoma. Prezentowany egzemplarz wyposażony był w nadwozie Brewstera mimo, iż ulubioną firmą karoseryjną Frederica Henry'ego Royce'a był Barker.

Model Phantom II wyposażony był w nowe, niższe podwozie, a zawieszenie przednich i tylnych kół oparte zostało o półeliptyczne resory piórowe, zapewniające znacznie lepszy komfort jazdy i łatwość w prowadzeniu, tak bardzo krytykowane w modelu New Phantom.

Phantom II wyposażony był, podobnie jak jego poprzednik, w 6-cylindrowy silnik o pojemności 7,7 litrów. Został on jednak przeprojektowany na potrzeby nowego modelu i dysponował mocą rzędu 120 koni mechanicznych przy 3000 obrotów na minutę, co pozwalało na rozpędzenie się do prędkości przekraczającej nawet 160 km/h. Napęd przekazywany był za pośrednictwem 4-stopniowej, manualnej skrzyni biegów na tylne koła. Skrzynia biegów była zespolona z silnikiem, a biegi trzeci i czwarty były zsynchronizowane (od 1936 również synchronizacja od 2 biegu).

Podwozie Phantoma II było bardzo popularne wśród firm budujących karoserie, takich jak choćby Brewster, Barker, Freestone & Webb, Letourner et Marchand, Hooper (egzemplarz prezentowany na zdjęciach pochodzi z roku 1933), Castagna czy Hibbard and Darrin, dzięki czemu Phantom II spotykany jest w różnych, jakże przepięknych kreacjach nadwoziowych. Phantom II oferowany był również w bardziej sportowej i lżejszej wersji Continental, wyprodukowanej w ilości zaledwie 278 egzemplarzy.

Dobrym osiągom i wspaniałemu prowadzeniu oraz wyglądowi karoserii epoki Art d&eecute;co, budowanych na podwoziu Phantoma II uległy sławy Hollywood, kierowcy wyścigowi (Sir Malcolm Campbell, wielokrotny zdobywca rekordów prędkości na lądzie i Woolf Barnato, zwycięzca 24-godzinnego wyścigu Le Mans i jeden z "chłopców Bentley'a") oraz koronowane głowy, politycy (wśród nich sam Józef Piłsudski) i inni, możni tego świata.

W okresie od 1929 do 1936 roku wyprodukowano łącznie 1680 egzemplarzy modelu Phantoma II z czego 278 egzemplarzy to wspomniana już wersja Continental. Ze wszystkich 1680 modeli tylko 125 egzemplarzy wyposażonych było w kierownicę po lewej stronie. Phantom II był ostatnim modelem Rolls-Royce'a, nad którego powstaniem osobiście czuwał sam Frederic Henry Royce i może dlatego przez wielu uważany był za przewyższający jakością wykonania legendarnego Silver Ghosta.