Marmon Wasp
Wyścig Indianapolis 500 to najbardziej prestiżowe zawody motorowe na półkuli zachodniej i jeden z najstarszych wyścigów na świecie, odbywających się do dnia dzisiejszego. Tor, na którym jest organizowany, czyli Indianapolis Motor Speedway, został zbudowany już w 1909 roku. Pierwsze zawody niższej rangi wykazały, że 4-kilometrowa pętla jest zbyt niebezpieczna, w odpowiedzi na co trasę wyłożono 3,25 milionami cegieł. Kilkanaście miesięcy później zorganizowano pierwsze Indy 500.
Amerykańska impreza zwabiła blisko 80 tysięcy kibiców i 40 samochodów, w tym trzy nowoczesne Fiaty, dwa Benze i jednego Mercedesa, podgryzające amerykańską czołówkę. Wśród domowych ekip znalazł się między innymi Ray Harroun, który wygrywał na torze Indianapolis już wcześniej.
Harroun wystartował w charakterystycznym, żółtym samochodzie marki Marmon, który z racji swojego koloru otrzymał nazwę Wasp (z angielskiego "Osa"). Maszyna napędzana była 6-cylindrowym silnikiem o pojemności 7,8 litrów, mieszczącym się ze sporym zapasem w nałożonym przez organizatorów limicie 9,8 litrów. Harrouna obowiązywała nadal jazda z mechanikiem, z której wykręcił się wynalazkiem lusterka wstecznego, zastosowanego po raz pierwszy właśnie w jego samochodzie.
Amerykański kierowca zaczynał wyścig dopiero z pozycji dwudziestej ósmej, ale po 200 okrążeniach, kilku pojedynkach i zmianach liderów zapisał się w historii jako pierwszy zwycięzca Indianapolis 500 (na 35 okrążeń zastąpił go Cyrus Patschke). Harroun pokonał dystans prawie 805 kilometrów w czasie 6 godzin i 42 minut ze średnią prędkością blisko 120,1 km/h.
Po swojej ósmej i ostatniej wygranej na obiekcie Indianapolis 32-letni Harroun wycofał się z zawodów motorowych. Jego samochód spoczął w zbiorach muzeum Indianapolis Motor Speedway Hall of Fame, w których można go oglądać obecnie.
