Ferrari 599 GTB Fiorano

• 620 KM
• 608 Nm
• 3.6 s
• 333 km/h

Początek roku 2006. Dla chcących najmniej wydać Ferrari oferuje zgrabny model F430, dla rodziny z dwójką dzieci czteroosobowe 612 Scaglietti a dla prawdziwych twardzieli duże coupe 575 M Maranello przeznaczone tylko dla kierowcy i pasażera. Właśnie 575 M jest wówczas najstarszym autem w palecie, będącym gruntownie zmodernizowanym modelem 550 Maranello, który wylansowano jeszcze w 1996 roku. Najwyższy czas na zmiany, które przychodzą wraz z salonem samochodowym w Genewie w końcówce lutego, na którym to swoją światową premierę miało zupełnie nowe Ferrari 599 GTB Fiorano. Do tego czasu seria 550/575 sprzedała się aż w 5,7 tysiącach egzemplarzy, ustanawiając rekord w swojej kategorii.

GTB to skrót od Gran Turismo Berlinetta, pod którym to pojęciem kryją się tak legendarne modele marki jak 250 GT, 275 GTB czy 365 GTB4. Fiorano to oczywiście nazwa firmowego, testowego toru Ferrari. W zamyśle twórców 599 było stworzenie auta, które łączyłoby przyjemność z jazdy porównywalną z legendarnym modelem F40 oraz osiągi i technologię żywcem przeniesione z Formuły 1.

Styliści Pininfariny stworzyli wizerunek przypominający z przodu większe 612 Scaglietti, ale tylko na pierwszy rzut oka. Fiorano dysponuje w rzeczywistości znacznie agresywniejszą "twarzą", w której główne role grają duże wloty powietrza i przetłoczenia w masce. Oko cieszą boczne kanały, których zwieńczeniami są wyloty i wloty powietrza, dyskretny spoiler na tyle zintegrowany z klapą bagażnika (o pojemności aż 320 litrów), cztery końcówki układu wydechowego oraz dwie łopaty potężnego dyfuzora. W przeciwieństwie do 612 i F430 z tyłu ustawiono dwie, pojedyncze, okrągłe lampy (wspomniane modele mają po cztery). Z przodu mamy bi-xenony, z tyłu diody LED. Ciekawemu zabiegowi stylistycznemu poddano tylne słupki, które nie mają nic wspólnego z oszkleniem a odpowiednio ukształtowana wolna przestrzeń między nimi to kolejna droga dla powietrza, którego kontrolowany w ten sposób pęd stabilizuje zachowanie się auta (ponoć w ten sposób generowane jest aż 25% siły dociskowej).

599 GTB to drugie po Enzo najmocniejsze, seryjnie produkowane Ferrari jakie dotychczas stworzono. Oba auta dzielą z resztą ten sam, klasyczny silnik V12. Na potrzeby 599 został on jednak ugłaskany do 620 KM (Enzo ma ich o 40 więcej), które wyciągane są przy 7,6 tysiącach obrotów na minutę. Sześciolitrowa jednostka po raz pierwszy w swojej kategorii wagowej oferuje z jednego litra aż 103 konie mechaniczne naturalnej mocy. Silnik wyposażono w elektroniczne sterowanie zmiennych faz rozrządu, zadbano o jeszcze lepsze niż poprzednio wytłumienie drgań i połączono ze starannie opracowanym układem wydechowym, dającym jak najbardziej rasowe brzmienie.

Z silnikiem umieszczonym nad przednią osią i silnie przesuniętym ku tyłowi współpracuje tradycyjna, 6-biegowa przekładnia manualna bądź sekwencyjna F1-SuperFast, którą możemy sterować poprzez elektrohydrauliczny system zakończony łopatkami przy kierownicy. Do tego dochodzi dwudyskowe sprzęgło. Sama przekładnia ulokowana jest przy tylnej, napędzanej osi, gdzie o odpowiedni rozkład momentu obrotowego dba mechanizm różnicowy (ale nie sterowany elektronicznie E-Diff znany z F430). Skrzynia biegów zastosowana w 599 to najnowsza ewolucja konstrukcji noszącej dumne imię F1. Kompletna zmiana przełożenia to kwestia jedynie 100 milisekund, poprzednio zajmowało to aż ćwierć sekundy.

Prędkość maksymalna sięga 333 km/h, przyspieszenie do setki to kwestia 3,6 sekund (o ponad pół sekundy mniej niż 575 M). Podczas testów magazynów "Motor Trend" oraz "Road & Track" udało się uzyskać wynik zaledwie 3,2 sekund (w sprincie do 60 mph, czyli 96,6 km/h). Ćwierć mili znika już po 11,5 sekundach z prędkością ucieczki przekraczającą 200 km/h. Gdy przychodzi pora na zatrzymanie do akcji wkraczają prawie 40-centymetrowe tarcze hamulcowe z przodu i 36-centrymetrowe z tyłu.

Ewentualny brak umiejętności kierowcy nadrabia system F1-Trac oraz zawieszenie z w pełni nastawnymi, magnetoreologicznymi amortyzatorami (lepkość specjalnej cieczy, którymi są wypełnione regulowana jest poprzez elektronicznie sterowane pole magnetyczne). Oba wynalazki wywodzą się z Formuły 1. F1-Trac stale monitoruje pracę wszystkich czterech kół zapobiegając poślizgowi zanim ten jeszcze nastąpi. Dzięki zaawansowanej elektronice przyczepność na wyjściu z zakrętów ma być aż o 20% większa niż w przypadku zwykłych systemów kontroli trakcji i stabilności. Zarówno F1-Trac jak i SCM (Magnetorheological Suspension Control - Magnetoreologiczna Kontrola Zawieszenia) po raz pierwszy w aucie szosowym pojawiły się właśnie w modelu 599.

System F1-Trac, SCM oraz skrzynia biegów F1-SuperFast połączone są bezpośrednio ze znanym już z modelu F430 przełącznikiem trybów jazdy ulokowanym na kierownicy zwanym manettino, który po raz pierwszy znalazł się w bolidzie Formuły 1 w sezonie 1996. Czerwonym wskaźnikiem wybieramy jeden z pięciu trybów: jazdę po śniegu, po śliskiej nawierzchni, tryb Sport, Race oraz coś tylko dla doświadczonych kierowców - CST, czyli niemal całkowite wyłączenie elektronicznych wspomagaczy. Elektroniczne fajerwerki kończą się na kontroli szybkiego startu i na komputerze pokładowym, który może między innymi mierzyć czasy okrążeń oraz podawać temperaturę i ciśnienie opon.

Nadwozie i płytę podłogową 599 wykonano z aluminium. Materiałem tym uszlachetniono także wnętrze, gdzie poza skórą królują włókna węglowe. W zależności od życzenia klienta tarcza centralnie ulokowanego obrotomierza może mieć żółty bądź czerwony odcień, a seryjne wyposażenie obejmuje między innymi karbonowe podłokietniki, dwustrefową klimatyzację, elektrycznie regulowaną kolumnę kierownicy, sprzęt grający oraz czujniki zmierzchu i deszczu.

W ramach programu personalizacji dostępne jest wyposażenie dodatkowe pogrupowane w cztery pakiety: akcesoria wyczynowe (Racing and Track), nadwozie i kolory (Exteriors and Colours), wnętrze i materiały (Interior and Materials) oraz ekwipunek podróżniczy (Equipment and Travel). W ramach Racing and Track otrzymujemy karbonowo-ceramiczne hamulce, wyczynowe felgi w rozmiarze 20-cali z wyścigowym ogumieniem, czteropunktowe pasy i klatkę bezpieczeństwa. Pod szyldem Interior and Materials do dyspozycji mamy karbonową kierownicę z cyfrowym wyświetlaczem, dodatkowe wykończenia z włókien węglowych i rożne gatunki skóry. Z kolei pakiet Equipment and Travel obejmuje między innymi czujniki parkowania, satelitarny system antykradzieżowy oraz zestaw firmowych walizek.

W ramach promocji modelu w obu Amerykach zorganizowano spektakularny przejazd dwóch egzemplarzy (z niewiele zmodyfikowanym zawieszeniem) na trasie biegnącej przez 16 krajów z Belo Horizonte w Brazylii do Nowego Jorku w USA liczącej 20 tysięcy mil (ponad 32 tysiące kilometrów). W ciągu 84-dniowej wyprawy (między 24 sierpnia a 17 listopada 2006 roku) za kierownicą 599 zasiadało około 50 dziennikarzy. Było to już kolejne z rzędu tego typu przedsięwzięcie, wcześniej zorganizowano m.in. 15000-milowy rajd z dwoma sztukami 612 Scaglietti po Chinach. Pierwszym był przejazd modeli F355 przez pięć krajów w ramach 50 urodzin Ferrari (1997 rok).

Co ciekawe 599 GTB znacznie mocniejsze i nieco lżejsze niż 575 na torze Fiorano nie przebiło swojego poprzednika, uzyskując czas aż o prawie 1,3 sekundy gorszy. Wynik ten pozwolił śmiało zająć trzecią lokatę tuż przed F50. Nie zmienia to jednak faktu, że w chwili premiery 599 GTB było najprawdopodobniej najbardziej zaawansowanych technicznie samochodem świata.

Tekst: Przemysław Rosołowski.
Ostatnia aktualizacja: 23.03.2008